W październiku lekcję biblioteczną miała klasa 7.
Nawiązaliśmy do lektury “Mały Książę” w nieco inny sposób…
Motywem przewodnim był papierowy teatr Kamishibai od japońskiego “kami” – papier, “shibai” – teatr.
Jest to teatr ilustracji, teatr obrazkowy, to tradycyjna japońska sztuka opowiadania historii za pomocą ilustracji wykonanych na kartonowych planszach, wsuwanych do małej, płaskiej, drewnianej, otwartej częściowo skrzynki, pełniącej rolę sceny/ekranu o nazwie “butai” – scena.
Kamishibai można porównać do wędrownego teatru marionetkowego, w którym miejsce lalek zajmują obrazy. Obrazy zeskanowałam dla uczniów i wydrukowałam na sztywnym papierze, z drugiej strony podkleiłam odpowiadający ilustracji tekst.
Ponieważ ilość ilustracji w książce jest ograniczona, uczniowie dostali do zilustrowania fragmenty, gdzie zabrakło wizualizacji tekstu.
Rozpoczęliśmy obejrzeniem filmu o tym, czym jest Kamishibai. Aby nie mieć złudnego wrażenia, że to sztuka dedykowana jedynie dzieciom, obejrzeliśmy drugi film. Wykładowca akademicki na przykładzie papierowego teatru objaśniał, jak ważną funkcją dla społeczności, począwszy od dawnych czasów i spotkań przy ognisku, jest rozmowa, snucie narracji, poczucie wspólnotowości.
W obecnym czasie, w edukacji w dużej mierze opartej o współczesne technologie i pomoce, potrzebny nieraz jest element odskoczni, analogowego podejścia do tematu, który sprzyja zbliżeniu się ludzi do siebie, wyciszenia, zwolnienia tempa. Miło jest usłyszeć głos znanej osoby, przybliżającej treść, w miejsce anonimowej osoby z klikniętego linku.
Odniosłam wrażenie, że ta forma zaintrygowała uczniów, a lekcja tym samym zapadła w pamięć. Na koniec uczniowie otrzymali zakładki z Małym Księciem.
Wasza Pani Natka z Biblio
